Το γράμμα...
Δευτέρα 12/10/2009
Υπάρχουν πολλά που με προβληματίζουν τόσες μέρες αλλά δεν βρήκα ακόμη την δύναμη και την ευκαιρία να σου τα πω. Έχω καταλάβει πως σε χάνω και όσες προσπάθειες κι αν έκανα μέχρι σήμερα να το αποτρέψω έχουν πέσει στο κενό… Γιατί δεν τα καταφέρνω?
Θυμάσαι η γνωριμία μας πόσο όμορφη ήταν ? Μιλούσαμε και σε κοιτούσα στα μάτια χωρίς να μπορώ να πιστέψω πόσο όμορφη είσαι, δεν μπορούσα να πιστέψω πως είναι δυνατόν να έχω την ευκαιρία να σε γνωρίζω, δεν μπορούσα να πιστέψω πόσο τυχερός ήμουν που ακόμα και αν δεν γινόσουν ποτέ δική μου, είχα την ευτυχία να περνάω λίγο χρόνο μαζί σου. Το εκπληκτικό ήταν που στο τέλος της βραδιάς μου είπες πως ένιωθες κι εσύ έτσι, μετατρέποντας εκείνες τις στιγμές ως τις πιο ευτυχισμένες της ζωής μου…
Μετά από λίγο καιρό υποσχεθήκαμε πως θα είμαστε για πάντα μαζί… αλλά αυτό σήμερα έχει ξεχαστεί.
Η σχέση μας ήταν τελείως διαφορετική από αυτές που είχα ζήσει μέχρι τότε, γιατί σε ένιωθα σύντροφο και φίλη μαζί. Σου είχα πει πως οι γυναίκες πριν από εσένα ήταν αποκομμένες από κάποιες πτυχές της ζωής μου και αυτό γιατί πίστευα πως δεν γίνεται ένα ζευγάρι να μιλάει και να συμπεριφέρεται σαν να είναι φιλαράκια… Ποτέ δεν είχε τύχει να μπορώ να μιλάω τόσο ελεύθερα με γυναίκα όσο μαζί σου και γνώριζα πως μπορώ να σε έχω δίπλα μου σε κάθε στιγμή και προβληματισμό μου, χωρίς να χρειάζεται να σκέφτομαι πως θα το εκ λάβεις. Με έκανες να νιώθω τόσο ελεύθερος και απροβλημάτιστος τότε… αλλά κι αυτό σήμερα έχει αλλάξει.
Όταν τα πρώτα μικρό προβλήματα εμφανίστηκαν στην σχέση μας, τα συναισθήματα μας ήταν τόσο ισχυρά που υποσχεθήκαμε πως ότι και να συνέβαινε μεταξύ μας θα το ξεπερνούσαμε, γιατί καμία δυσκολία δεν θα ήταν αρκετή να μας επηρεάσει…αλλά κι αυτό σήμερα έχει ξεχαστεί.
Όσο σκέφτομαι εκείνες τις στιγμές δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε μια που δεν εννοούσαμε απόλυτα τις υποσχέσεις μας. Τι μας συμβαίνει? Ναι έχουμε διαφορές, πράγματι στην πορεία διαπιστώσαμε πως δεν είναι τόσο ονειρικά όσο πιστεύαμε, αλλά γιατί πρέπει να απομακρυνόμαστε? Είμαι εδώ για σένα και παλεύω να σε κρατήσω κοντά μου… δεν προσπαθώ απλά να κρατήσω την υπόσχεση που δώσαμε, προσπαθώ να κρατήσω τον άνθρωπο που συντροφεύει το εγώ μου…
Μίλησα με τους φίλους μου για μας προσπαθώντας να βοηθηθώ, ώστε να καταφέρω να σε προσεγγίσω ξανά. Με ρώτησαν ποια ήταν τα λάθη που πίστευα πως έχω κάνει και με βοήθησαν να καταλάβω πως σε αυτό που μας συμβαίνει είμαι συνένοχος. Προσπάθησαν επίσης να μου δώσουν να καταλάβω πως όσο και αν μου ταίριαζες στην αρχή, η καθημερινότητα και η συνεχή τριβή θα δημιουργούσαν φθορά. Το ήξερα και εγώ αυτό που μου είπαν, όμως ο αρχικός ενθουσιασμός μου για σένα, με έκανε να σκέφτομαι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που σκεφτόμουν όταν ήμουν μικρό παιδάκι... που μου έδιναν ένα τέλειο παιχνίδι και νόμιζα πως είναι το καλύτερο και πιο αγαπημένο μου. Το κακό είναι πως δεν σκέφτηκα ποτέ λίγο περισσότερο, ώστε να θυμηθώ πως όλα τα παιχνίδια μου όσο τέλεια και αν ήταν, στο τέλος ή τα έβαζα σε συρτάρι ή τα έσπαγα… Ξέρω λοιπόν πλέον πως δεν πρέπει να ονειροβατώ και ξέρω τι πρέπει να κάνω ώστε να σε κρατήσω κοντά μου, όμως δεν έχω την ευκαιρία πια, γιατί έχεις στήσει έναν τοίχο ανάμεσα μας που νιώθω πως είναι αξεπέραστος. Είναι τόσο ψηλός και παχύς που ούτε να περάσω από πάνω του μπορώ αλλά ούτε και να τον σπάσω…
Έχουμε να μιλήσουμε τόσες μέρες και αναρωτιέμαι που να είσαι…, αν περνάς καλά και αν με σκέφτεσαι έστω για λίγο. Μάλλον όχι, μιας και γνωρίζοντας πως ακόμα παλεύω θα είχες κάνει μια κίνηση να δεις πως είμαι. Έχω φτάσει να κάνω μόνος τους διαλόγους που θα κάναμε παρέα για να ξεπεράσουμε τα προβλήματα μας και αν δεχόσουν να με συναντήσεις έστω την μία από τις τόσες φορές που προσπάθησα, θα έβλεπες πόσο έτοιμος είμαι να διορθώσω τα λάθη μου…
Τώρα που σου γράφω έχω την μορφή σου στο μυαλό μου και σκέφτομαι μόνο τα καλά που περάσαμε, προσπαθώντας να βρω την δύναμη να συνεχίσω να παλεύω σε μια άνιση μάχη με το αναπόφευκτο και δεν θα τα παρατήσω μέχρι να μου δηλώσεις εσύ το οριστικό τέλος. Τα σημάδια του χωρισμού φωνάζουν πια γιατί έχεις γίνει ψυχρή. Το τηλέφωνο σου τυχαίνει να το ξεχνάς ή να μην έχει μπαταρία και στα μηνύματα μου τυχαίνει να κοιμάσαι ή να έχεις δουλειά. Σκέφτομαι πως κάποτε δεν περνούσε ούτε λεπτό για κάθε μήνυμα που σου έστελνα και οι απαντήσεις σου ήταν ζεστές, τρυφερές, γεμάτες συναίσθημα, ενώ σήμερα ψάχνω έστω και μια ψυχρή σου…
Τι θα γίνει αύριο δεν ξέρω αλλά...
Μέχρι τώρα όσο και αν κουνάω τα χέρια μου προσπαθώντας να σου τραβήξω την προσοχή… συνεχίζεις να κοιτάς αλλού…
Η σελίδα που γράφω τελείωσε, όπως μάλλον και ο χρόνος μου στην ζωή σου…
Μην ξεχνάμε να βάζουμε όνομα στα σχόλια μας...
(Yποβολή σχολίου ως ---> Όνομα/διεύθυνση URL ---> Γράφουμε όνομα ---> Αφήνουμε την Διεύθυνση URL κενή ---> Συνέχεια)
________________________________________________
Μοιραστείτε το αν σας άρεσε...
ΑπάντησηΔιαγραφήanastasia
ΑπάντησηΔιαγραφήax..eilikrina den mporeis na fanasteis,poso polu ,afto to gramma,me ekfrazei...perigrafei akrivws ti fasi pou vriskomai..einai duskoles oi anthrwpines sxeseis..eidika otan mia sxesi exei perasei ola osa exeis grapsei...isws,telika na prepei na kratas ta omorfa kai na vazeis teleia prin arxiseis na vouliazeis..opws kai na exei,polu wraio gramma..
Μπορει εγω τωρα να μη βρισκομαι σε αυτη τη φαση, αλλα τα εχω περασει κ τα εχω γραψει ουκ ολιγες φορες.loved it...γραφε πιο συχνα τετοια κειμενα...
ΑπάντησηΔιαγραφήithela na ixera kati.....afta pou grafeis esi ta exeis aisthanthei ?????i apla ta grafeis apo afta pou exeis paratirisei se allous???? i pou sou exoun moirastei kata kairous.....???? v.v.filia polla.....ps: mou arese arketa....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνωνυμε.. οι χαρισματικοί άνθρωποι έχουν εποικοδομητικες σκέψεις κ εμπνεύσεις.. ποτέ δεν αποκαλύπτουν τις πηγές τους.. σημασία δεν έχει να μάθουμε πως κ γιατί ο Γιώργος έγραψε αυτό το κείμενο.. σημασία έχει να σκεφτουμε, να νιώσουμε.. μας χαρίζει αυτό το κομμάτι του εαυτού του κ αυτό είναι υπέραρκετο..
ΑπάντησηΔιαγραφήP.s: Ωραίο γράμμα George.. Αντρικό στυλάκι..
pragmatika poly omorfo me agkikse oso den fantazesai (isos giati kopou ekei vrika ton eayto moy) na eisai kala file.
ΑπάντησηΔιαγραφήoxi apla mou arese... etsi akrivws ta skeftomai kai tha ta egrafa ayti ti stigmi pou eimai se tetoia akrivws fasi...pws ginetai kai kathe thema sou tairiazei ganti stin edw kai ena xrono zwi mou??? miipwas sou ta eipa ooooooooola kai de thymamai???
ΑπάντησηΔιαγραφήpera apo t'asteia omws, tha symfwnisw me tin Anastasia: na vazeis mia teleia prin arxizeis na vouliazeis...giati oso ki an ponaei na kataligei etsi mia fainomenika teleia sxesi, stin ousia kapou "empaze" kai an oxi kai oi 2 estw o enas ethelotyflouse. synithws aytos pou menei pisw na niwthei kai na ponaei kai na anarwtietai giati enw isws mesa tou kserei alla de thelei na to paradextei...oti esfale ki aytos eite gia kati pou ekane lathos o idios kai den exei tin eykairia na diorthwsei, i sto oti den evlepe ta simadia na allaksei i na fygei egkairws kai na mi dinei elafryntika kai paratasi se kati pou den exei mellon i alitheia...
egw eimai ek fysews ekswstrefis kai den exw egwismo i ntropi pou na me apotrepei apo to na pw elefthera ston allon ti niwthw kai ti skeftomai. otan omws de sou dinei tin eykairia kan oute til tote katafeygeis sta sms kai sta e-mail, aradiazontas ola osa se pnigoun kai de se afinoun na iremiseis wste na pas estw parakatw alla me aksioprepeia kai anwterotita, na mi les oti den prospathises esy toulaxiston...oxi oti yparxoun elpides na gyrisei meta apo ayto, antithetws. synithws otan parakalas kai eisai dedomenos o allos den katalavainei tin aksia sou kai apomakrynetai pio poly. alla exei noima na akolouthoume stratigiki gia na kratisoume kapoion? emeis na eimaste o eaytos mas kai aytos pou mas latreyei alithina as to ektimisei k as meinei na to polemisei...
diaforetika ase na katalavei meta poios exase apo tous 2 apo to telos tis sxesis....
το γράμμα ήταν απίστευτο..πιστεύω όλοι μας έχουμε περάσει απο τέτοιες φάσεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήμερικοί ακόμα τις περνάμε..
όταν το διάβαζα στεναχωρήθηκα..γτ ένιωθα όλα όσα έλεγε..
αν απευθυνόταν σε υπαρκτό πρόσωπο θα ήθελα απλά να πάω να το χτυπήσω..!!!
Στο μήνυμα του ανώνυμου σχετικά με το πως έγραψα αυτό το κείμενο δεν θα απαντήσω κάτι γιατί η αναγνώστρια Γωγώ με κάλυψε πλήρως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλεξάνδρα ιδέα δεν έχω πως συμβαίνει και γράφω θέματα που σε αγγίζουν. αυτό είναι καλό για μένα και το blog...
Ελπίδα σε ευχαριστώ πολύ που με έκανες να νοιώθω πως γλίτωσε κάποιος από ξυλοδαρμό!!
Σας ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια..
Καλημερα...! Ωραιο, πολυ όμορφο κειμενο Γιωργο! Δυσκολο συναισθημα..να νιωθεις πως χανεις καποιον ανθρωπο ετσι, να γλιστραει μεσα απο τα χερια σου σαν αμμος... Ετσι είναι. Κάποια στιγμη έρχεται κ η αποξενωση, και η ρουτινα,και η φθορα. Όλοι τα εχουμε αισθανθει είμαι σιγουρη, όμως δεν ξέρω αν ένα τετοιο γραμμα θα μπορουσε να συγκινησει αυτον που απομακρύνεται.. Γνωρίζω πως οι ευθυνες σε αυτες τις περιπτωσεις βαραινουν και τους δυο, όμως κακα τα ψεμματα, πάντα ο ενας απο τους δυο μένει πίσω κ πονάει περισσότερο.. Αυτο που λεω, είναι οτι σε τέτοιες περιπτωσεις δεν εχει νόημα να θυμίσουμε στον άλλον τις υποσχεσεις που καποτε δωσαμε, ούτε να στηρίξουμε τα λεγόμενά μας σε πράξεις του παρελθόντος.. Όταν θες να ανανεωσεις κατι, να ζωντανεψεις κατι, στην προκειμενη περιπτωση μια σχεση, δεν σκαλιζεις τις σταχτες του, αλλα προσπαθεις να αναψεις παλι φωτια... Σίγουρα αυτο το γραμμα θα εφερνε μελαγχολια στον παραλήπτη, σίγουρα θα τον έβαζε σε σκεψεις..δεν ξερω όμως αν θα τον έφερνε παλι πίσω..εκτος κ αν το ζητούμενο ηταν απλως η καταθεση των συναισθηματων..
ΑπάντησηΔιαγραφήetsi pisteyw ki egw Stef apla ekeini tin wra de skeftomaste kathara kai antikeimenika kai pisteyoume pws etsi kai vgazoume apo mesa mas ton pono kai tis skepseis pou o allos de mas afinei na ekfrasoume diaforetika alla ki exoume tin elpida oti kati tha kataferoume... an o allos exei pareia apofasi na fygei sigoura kati melo den einai ikano na ton gyrisei pisw i na ton kratisei. mono drastikes prakseis anazopyrrwsis tou endiaferontos -me tin antapokrisi omws tou syntrofou- isws kai me ligi "adiaforia" i "apousia" kati parapanw na ginei... alliws de tha ginei pote.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το κείμενο δεν προορίζεται σαν γράμμα που θα έπρεπε να πάει στα χέρια του παραλήπτη. Είναι σκόρπιες σκέψεις που κάνει κάποιος μη μπορώντας να προσεγγίσει αυτόν που θέλει.. Είναι σαν να διαβάζουμε το χειρόγραφο ενός ανθρώπου που ήταν καλά φυλαγμένο σε ένα συρτάρι και δεν θα το έβλεπε ποτέ κανένας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου θύμισε την ανατολή και τη δύση. Ενα γεγονός δλδ αναπόφευκτο... Θα συμβαίνει ξανά και ξανά ανά τον κόσμο και έως το τέλος του. Ομορφα λόγια, όμορφα βαλμένα που χτυπούν όλων τις αναμνήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήna omws pou oi anthrwpoi den einai paixnidia...Koita vathia mesa sou gia to poso eilikrinis eisai auti ti stigmi me ton eauto sou kai mazi tis. Zugise oso mporeis antikimenika ta pragmata mesa sou. Giati otan mas aporiptoun diogonontai pragmata mesa mas pou den einai sta alitheia toso megala. Exw perasei akrivws ta idia apo tin plevra tis kopelas.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα γράμμα που ποιος δεν έχει σκεφτεί να προσπαθήσει να γράψει; Ανέκαθεν ο γραπτός τρόπος έκφρασης είναι πιο πλούσιος και περιεκτικός σε σύγκριση με την φωνή... Ίσως το να πάρεις χαρτί και μολύβι, να καθήσεις σε μια καρέκλα, να πιάσεις το μολύβι κ ν'αρχίζεις να γράφεις αυτά που μέσα σου φωνάζουν, τις σκέψεις εκείνες που μέσα σου φωνάζουν, ωρύονται, σε κατακλύζουν εκείνες που σ'έμποδίζουν να ηρεμήσεις, σε πνίγουν λες και είναι έτοιμες να εκραγούν αν μείνουν κι άλλο μέσα σου και δεν βγουν θα σκάσουν... σκέψεις ανείπωτες μα γραμμένες... είναι κάτι το λυτρωτικό στην δεδομένη κατάσταση, κάτι σαν ψυχοθεραπεία... Ίσως και να είναι επειδή ο άνθρωπος στον οποίο θέλεις να μιλήσεις δεν σου επιτρέπει να του μιλήσεις κι έτσι καταφεύγεις στον εύκολο δρόμο του γράμματος... Ανήκω σ'αυτούς που γράφουν, μ'αρέσει κιόλας. Όταν όμως μπαίνεις στην διαδικασία να γράψεις γράμμα το θέμα είναι αν το βάζεις σ'έναν φάκελο και το στέλνεις ή το βάζεις σ'ένα κουτί μαζί με άλλα χαρτιά; Διότι για να γραφτεί το γράμμα σημαίνει ότι θέλεις κάτι να μοιραστείς εκτός κι αν μιλάμε πια για ημερολόγιο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν από 4 χρόνια γνώρισα κάποιον, κάναμε σχέση... Μιλάμε για αγάπη, έρωτα, πάθος, εμπιστοσύνη, χαμόγελα, κατανόηση, σεβασμό κι όλα τα καλά. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν είχαμε και κακές αναφορές ως ζευγάρι... Στην σχέση μας πάντα υπήρχαν γράμματα και ξεκίνησαν από την εκδήλωση των συναισθημάτων μας. Γράμματα χαράς... Ήμασταν πολύ ευτυχισμένοι. Ούτε λίγο ούτε πολύ. Ήμασταν γεμάτοι, ευτυχισμένοι... Κάτι δεν πήγε καλά στην πορεία. Φυσικά και διαφέραμε. Μετά από 1,5 χρόνο χωρίσαμε. Κι από τότε τα γράμματα εξακολουθούσαν να υπάρχουν όχι με την ίδια συχνότητα. Πότε γράμματα αγάπης, πότε γράμματα εξήγησης, πότε γράμματα πόνου. Προς Θεού δεν επικοινωνούσαμε μέσω γραμμάτων απλά ήταν κάτι δικό μας αυτό. Μέχρι και σήμερα εξακολουθούμε να χωρίζουμε, να σμίγουμε, να ξαναχωρίζουμε και να ξανασμίγουμε και ούτω καθεξής... Ναι διαφέρουμε... Πριν πίστευα ότι η αγάπη είναι ο πρώτος λόγος για μια σχέση με διαφορές ώστε δυο άνθρωποι να είναι μαζί... Σήμερα πιστεύω ότι έχουν σημασία τα θέλω... Τον αγαπάω, τον λατρεύω, τον σκέφτομαι, μου λείπει... όταν δεν είμαστε μαζί κάτι είναι κενό... τα ίδια μου λέει κι αυτός, ότι είμαι ο άνθρωπος του, θέλει να είμαι ο σύντροφος της ζωής του, τα λέμε τα ξαναλέμε και μετά πάλι χωρίζουμε ώστε μετά από κάποιο διάστημα να ξανασμίξουμε. Αγαπιόμαστε αλλά δεν είμαστε ευτυχισμένοι μαζί. Δεν είναι κουλό; Γι αυτόν είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δεν είναι τα διαφορετικά θέλω μας αλλά οι διαφορετική μας οικονομική κατάσταση. (Τελικά η κοινωνική και οικονομική διαφορετική κατάσταση μπορεί να συμβαδίζει ανάμεσα σ'ένα ζευγάρι και πως; να ένα νέο θέμα. Την τελευταία φορά μείναμε πολλούς μήνες χωρισμένοι. Όταν αποφάσιζα να προχωρούσα δεν μπορούσα. Ένιωθα ότι τον προδίδω, ότι δεν έχει τελειώσει και πράγματι δεν είχε διότι κατά σύμπτωσει γυρνούσε... Όμως ένα καλοκαίρι πολλά χρόνια πριν στο εξωτερικό επισκέφτηκα την αδερφη μου στο εράσμους της και γνώρισα πολλά παιδιά τυπικά και γνώρισα έναν που μου κίνησε το όλο του ενδιαφέρον αλλά δεν ασχολήθηκα τότε. Φέτος μέσω facebook γίναμε φίλοι. Συναντηθήκαμε. Είμαι έτοιμη μόλις μπορέσω να πάω οπουδήποτε για να είμαστε μαζί. Το έμαθε ο πρώην, μου έστειλε γραμματάκι... Μια, δυο, τρεις μετά του απάντησα κι αντί να μου πει ότι τον ενόχλησε κι αναστατώθηκε και να μου παραδεχτεί τα αισθήματα του μου είπε ότι με είδε μεν ήρεμη αλλά μπερδεμένη κάι πνιγμένη ρωτώντας με αν είμαι σίγουρη για αυτό κι αν το θέλω... Τον αγαπώ αλλά δεν είμαι ευτυχισμένη μαζί του. Και τον ξένο αγαπώ και με κάνει να νιώθω αυτά που θέλω, μιλάει, ανοίγεται κι αυτό βασικό... Κι ύστερα λέμε ότι η ψυχή της γυναίκας είναι ασύλληπτη...
Πωπω άνοιγμα ψυχής έκανα Γιώργο και βγήκα κι εκτός θέματος αλλά δεν πειράζει, το γράμμα μου θύμισε αυτόν...
Κάθε φορά που ένα θέμα μου λειτουργεί ως κατάθεση ψυχής για κάποιον, νιώθω πως βοήθησα με τον τρόπο μου στο να ξαλαφρώσει λιγάκι από τις σκέψεις του. Δεν ξέρω αν καταθέτοντας αυτές τις σκέψεις αισθάνθηκες καλύτερα ή όχι, εγώ αισθάνομαι πως πρέπει να σε ευχαριστήσω που αν και ανώνυμα μοιράστηκες το προσωπικό σου βίωμα μαζί μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ..
Ναι δική μου παράλειψη η ανωνυμία... Ξέρεις Γιώργο μ' αρέσει να διαβάζω όπως και να γράφω και να μοιράζομαι και συνήθως δεν ανοιγόμαστε τόσο, ούτε κι εγώ... Αλλά το γράμμα και ως λέξη και ως περιεχόμενο ναι μου χτυπήσαν φλέβα που λένε και μου προκάλεσε πολλά... Όλα αυτά που έγραψες... Ξέρεις το ν' αγαπάς κάποιον αλλά να μη μπορείς να είσαι μαζί του επειδή σου έχει δώσει προφανή λόγο να μην είσαι μαζί του είναι πιο ανακουφιστικό, αν μπορώ να το αποδώσω με τέτοια φράση... Το ν' αγαπάς όμως κάποιον να σ' αγαπάει κι αυτός αλλά να ξέρεις ότι δεν θα είσαι ευτυχισμένη μαζί του είναι... πως να το πω; νομίζω δεν χρειάζεται να τελειώσω την πρόταση με το να συμπληρώσω κάποιο χαρακτηριστικό από την ψυχή μου, νομίζω καταλαβαίνεις... Κι εκεί που νομίζεις ότι είναι ανυπόφορο όλο αυτό. Έχω ζήσει πολλά στον ερωτικό τομέα που δεν τολμώ να τα ξεστομίσω εδώ και πιστεύω πλέον ότι πρέπει ν' αναζητήσω αυτό που θα με κάνει να νιώθω γεμάτη και ξέγνοιαστη, να νιώσω όπως θέλω ακόμα κι αν ένα κομμάτι μου θα μου λείπει... Έχω γνωρίσει πολλούς εδώ κι όμως ο τρόπος του ξένου, πως να στο γράψω, με προσέγγισε με τέτοιο τρόπο που μου αρέσει, μου ταιριάζει και κανείς εδώ δε μου τα έχει δείξει κι αυτό μου κάνει εντύπωση. Είναι εντυπωσιακό πως μοιάζουν οι σκέψεις μας... Τελοσπάντων πολλά λέω... Μου έφερες στην θύμησή μου πολλές αναμνήσεις το χθεσινό βράδυ, σ' ευχαριστώ κι εγώ λοιπόν... Jey
ΑπάντησηΔιαγραφήExo pei, xaritologondas, oti otan pethano, opoios anakalypsei ta imerologia mou tha exei vrei to kleidi gia to syrtari me tis pio prosopikes mou skepseis pou fylaga sto myalo mou oso zousa...
ΑπάντησηΔιαγραφήgrammata pou den esteila pote, grammena en emvrasmo psyxis, se apolyti apognosi, mes ton fovo k tin agnoia gia to ti tha symvei avrio 'me mas', alla kata vathos gnorizondas oti gia na exo ftasei sto simeio tou na grafo den yparxei 'emeis' pia...
Letters I've written, always meaning to send but always ending up keeping to myself...
Sal.
Giwrgo... eixa diavasei to keimeno auto otan to egrapses k simera eniwsa tin anagi na to diavasw ksana... einai eilikrina oti kalutero exw diavasei ton teleutaio kairo... me adiprosopeuei apoluta.. dn borousa pote na pistepsw pws ena keimeno borei na m dimiourgisei toso edona kai monadika sinaisthimata, poso mallon anamniseis... s'euxaristw....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορώ να πιστέψω πως μετά από τόσους μήνες δέχομαι ένα τόσο όμορφο μήνυμα γι αυτό το κείμενο από κάποιον αναγνώστη μου. Εγώ ευχαριστώ πολύ που μπήκες στον κόπο να εκφραστείς και να με κάνεις να νιώσω πως πρόσφερα κάτι σε κάποιον, ακόμα και μετά από τόσο πολύ καιρό :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρεμπιπτόντως είδα και το blog σου, σου εύχομαι καλή αρχή και για ποδαρικό έγινα ο πρώτος αναγνώστης σου. Εύχομαι να μην σε γρουσουζέψω...
"Η σελίδα που γράφω τελείωσε, όπως μάλλον και ο χρόνος μου στην ζωή σου…"
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό τα λέει ΟΛΑ...!!!!!
Συγχαρητήρια.....
Έχει υπάρξει φορά, μερικούς μήνες αφού είχα γράψει αυτό το κείμενο, που ακριβώς σε αυτήν την τελευταία γραμμή έχω συγκινηθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφή