George Venios

Μία ξεχωριστή ανάμνηση...
18-05-2010

…και ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο της :

«Σκεφτόμουνα να πάμε παραλία σήμερα…» Της λέει.
«Δεν το πιστεύω.. σκεφτόμουν ακριβώς το ίδιο και ήθελα να στο προτείνω γυρνώντας σπίτι από την δουλειά, είδες τι πανέμορφο φεγγάρι έχει?»
«Είναι ένας από τους λόγους που θέλω να πάμε, νομίζω πως θα είναι πολύ ωραία, σε περιμένω να έρθεις για να ξεκινήσουμε…»

Κλείνουν το τηλέφωνο και φεύγει αμέσως για την κάβα της περιοχής του, ένα κρασάκι για παρέα εκεί που θα πάνε, θα είναι πολύ καλή ιδέα. Μπαίνει στο κατάστημα ψάχνοντας να βρει ένα κρασί που θα ταιριάζει με την περίσταση και επιλέγει ένα ελαφρύ φρουτώδες με πολύ έντονο άρωμα. Γυρνάει σπίτι περιμένοντας με ανυπομονησία να γυρίσει από την δουλειά της. Φτάνοντας με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη της, πετάει τα περιττά πράγματα της στο καναπέ, παίρνουν το κρασί και δύο ποτήρια, 2 πετσέτες και ξεκινούν. Η ώρα είναι 22.3ο και κατευθύνονται προς την παραλία, στον δρόμο η μουσική είναι δυνατή, η διάθεση τους ανεβασμένη και τα ποτήρια γεμάτα.

Φτάνουν…

Προσπαθούν να βρουν ένα καλό σημείο να καθίσουν κοιτώντας δεξιά και αριστερά. Είναι μια όμορφη αμμουδιά όπου γύρω γύρω υπάρχει η άγρια ομορφιά των δέντρων και βράχων, οι ξαπλώστρες είναι άτακτα κατανεμημένες προς διάφορες κατευθύνσεις και μία δυο ξεχασμένες ομπρέλες καρφωμένες βαθιά στην άμμο. Θα έλεγες πως εδώ το πρωί είχε πολύ κόσμο αλλά ξαφνικά κάτι συνέβη και άφησαν το μέρος χωρίς να συμμαζέψουν τίποτα… ένιωθες να υπάρχει ζωή γύρω σου, βλέποντας αυτό το σκηνικό. Δύο ξαπλώστρες, η μία ακριβώς δίπλα στην άλλη κάπου προς τα αριστερά, είναι σαν να τους περίμεναν… Πλησιάζουν, ακουμπάνε το κρασί και τα ποτήρια στο τραπεζάκι που βρισκόταν λίγο παραδίπλα και απλώνουν τις πετσέτες για να καθίσουν. Βγάζουν τα παπούτσια τους και ακουμπώντας τα στην υγρή, δροσερή άμμο,νιώθουν και οι δύο τους πως πλέον είναι ακριβώς στο σημείο που φαντάζονταν. Ήχοι όπως το κύμα της θάλασσας, τα φύλλα των δέντρων και το τσούγκρισμα των ποτηριών τους ολοκληρώνουν με επιτυχία το αρχικό εγχείρημα τους. Το φεγγάρι είναι πραγματικά απίστευτο μιας και φωτίζει κυριολεκτικά όλη την παραλία, επιτρέποντας σου να βλέπεις σχεδόν τα πάντα.Η αντανάκλαση του φεγγαριού στο νερό, είναι κάτι το μαγικό προκαλώντας τους να το πλησιάσουν.

«Θέλω να βουτήξω» του λέει...
«Όποιος πέσει δεύτερος χάνει!» της απαντάει με εμφανή τα σημάδια του ανταγωνισμού και από το απόλυτα ήρεμο σκηνικό, ξαφνικά αρχίζουν να γδύνονται και να φωνάζουν σαν τρελοί, κάνοντας τα ζώα της περιοχής να θέλουν να φωνάξουν την αστυνομία!!!
«Δεν θα με νικήσεις» δηλώνει με σιγουριά εκείνη παρόλο που βγάζει το παντελόνι της ενώ ο άλλος είναι ήδη με το εσώρουχο...
«Ναι να είσαι σίγουρη...» απαντάει με περιφρονητικό ύφος νικητή... και με το που βγάζει το παντελόνι της, με μία γρήγορη κίνηση τον σπρώχνει και τον ρίχνει κάτω! Την κοιτάει αποσβολωμένος από την ύπουλη κίνηση της, ώσπου την βλέπει να βγάζει τα εσώρουχα της, του τα πετάει στο πρόσωπο και τρέχει προς το νερό ! Πανικόβλητος από την επερχόμενη ήτα του, κάπως μεταξύ γδυσίματος και τρεξίματος στην άμμο, προσπαθεί να την προφτάσει αλλά μάταια…
«Δεν το περίμενες έ ???» του φωνάζει ακριβώς πριν ακουμπήσει το νερό και απογοητευμένος την ακούει να κάνει βουτιά!

Και οι δύο γυμνοί στο νερό πλέον, τσαλαβουτάνε σαν τα ευτυχισμένα παπάκια, κάνουν αγκαλίτσες σαν ερωτευμένα πιτσουνάκια, ο ένας προσπαθεί να βουτήξει τον άλλον στο νερό, μέχρι που…. κάτι ακούγεται! Ηρεμούν για να ακούσουν καλύτερα, και ακούνε ομιλίες και βήματα! Ένα δεύτερο ζευγάρι έχει βρεθεί στην “δική” τους ερημική παραλία και το χειρότερο όλων, ακουμπάνε τα πράγματα τους κοντά στην περιοχή που αποφάσισαν να καθίσουν!

«Δεν το πιστεύω» του λέει εκείνη αγχωμένη ! «Όχι μόνο δεν είμαστε μόνοι μας πλέον, αλλά είμαστε και γυμνοί ενώ αυτοί κάθισαν κοντά μας !! Πως θα πάμε στα πράγματα μας να ντυθούμε ??» του λέει ψιθυριστά.
«Έλα μωρέ δεν πειράζει, θα βγω εγώ από το νερό και θα φέρω τις πετσέτες»
«Τι??????? Και να σε δει αυτή γυμνό??? Ξέχασε το, επιδειξία !» και του ρίχνει νερό στο πρόσωπο!
«Θα σταματήσεις τις ζήλιες τώρα??? Και τι θέλεις να κάνουμε, να πούμε στις πετσέτες να έρθουν μόνες τους??» και αρχίζουν και οι δύο τους να γελάνε.

Η αμηχανία τους και το αστείο της υπόθεσης που είναι “αποκλεισμένοι” μέσα στο νερό, τους έχει προκαλέσει νευρικό γέλιο μέχρι που ακούγεται η αντρική φωνή από την αμμουδιά..

«Για να μην φύγουμε τελείως από την παραλία μιας και είναι τέλεια σήμερα, θέλετε να σας φέρω τις πετσέτες κοντά στην θάλασσα και να μην κοιτάμε μέχρι να βγείτε?»
Τους φάνηκε τόσο αστείο που τα δυνατά τους γέλια, παρέσυραν και το άλλο ζευγάρι να αρχίσει να γελάει.
«Δεν είναι και τόσο κακή ιδέα» του απαντάει εκείνος.

Σηκώνεται λοιπόν, παίρνει τις πετσέτες τους και τις ακουμπάει κοντά τους.
«Ευχαριστούμε», λέει η κοπέλα με ανάμικτα συναισθήματα μιας και είναι εξυπηρετικός μεν, αλλά είναι και ο λόγος που χάλασε το μοναχικό παρτάκι τους δε.
«Δεν κοιτάμε» φωνάζουν και οι δύο με μία χιουμοριστική διάθεση. Βγαίνουν από το νερό, σκουπίζονται γρήγορα γρήγορα και αρχίζουν να μαζεύουν τα πεταμένα τους ρούχα και εσώρουχα από δω κι από κει. Ντύνονται, κάθονται και σχεδόν ταυτόχρονα τους λένε «εντάξει ντυθήκαμε !!».

«Συγγνώμη για την αναστάτωση παιδιά, δεν το είχαμε προγραμματισμένο» τους λένε και οι άλλοι αρχίζουν να γελάνε.
«Δεν πειράζει, έτσι κ αλλιώς το περιμέναμε ότι όλο και κάποιος θα τύχει να έρθει» απαντάει εκείνη.
«Το περιμέναμε????» της λέει στο αυτί.
«Ναι το περιμέναμε, σταμάτα!! Τι θέλεις να τους πω??? Ότι έχει 25 σημεία που μπορείτε να καθίσετε και εσείς επιλέξατε αυτό???»
«Εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου να τους το πεις πάντως!!!! Άντε πάμε σιγά σιγά να τους αφήσουμε να κάνουνε και αυτοί τα δικά τους και μετά θα γυρίσουμε πίσω να τους την χαλάσουμε!» της απαντάει γελώντας. Σηκώνονται και μαζεύουν τα πράγματα τους.
«Καλή συνέχεια να έχετε, α… το νερό είναι τέλειο, να κάνετε οπωσδήποτε βουτιά αλλά… μην βγάλετε τα ρούχα σας!!!!»

Γελάσανε, τους ευχαρίστησαν, τους ζήτησαν συγγνώμη αν τους το χάλασαν και έτσι το ζευγαράκι μας, απομακρύνθηκε από την παραλία. Στην διαδρομή προς το σπίτι γελούσαν συνεχώς με την στιγμή που βρίσκονταν στο νερό μη ξέροντας πως να αντιδράσουν, και εκείνος συνεχώς της υπενθύμιζε πως είχανε την επιλογή να βγει τσίτσιδος στην άμμο για να την πειράξει.

Μπορεί η βραδιά να μην είχε ακριβώς το τέλος που περίμεναν όμως τελικά… μπορεί αυτό το τέλος να είναι το “ξεχωριστό” που θα θυμούνται για πάντα…



Μην ξεχνάμε να βάζουμε όνομα στα σχόλια μας...
(Υποβολή σχολίου ως ---> Όνομα/διεύθυνση URL ---> Γράφουμε όνομα ---> Αφήνουμε την Διεύθυνση URL κενή ---> Συνέχεια)
________________________________________________