The official language of blog is Greek so if you want to translate it, you must choose to translate from Greek to your language...


Το χρονικό των δικών μου Χριστουγέννων...
23-12-2010


Πού είσαι…?

Υποτίθεται πως τα Χριστούγεννα είναι μια χαρούμενη περίοδος της ζωής μου, υποτίθεται πως πρέπει να νιώθω το Άγιο Πνεύμα των ημερών και την αίσθηση χαράς που υπάρχει όπως συνέβαινε άλλωστε όλες τις προηγούμενες χρονιές και παρόλο που ήδη έχω αργήσει πολύ, υποτίθεται πως έστω τώρα θα έπρεπε να ψωνίζω τα χριστουγεννιάτικα στολίδια για το σπίτι και το δέντρο μου, που όμως δεν έχω καν αγοράσει.
Παρότι είμαι σε τόσο κακή ψυχολογική κατάσταση, παίρνω την απόφαση να ξεπεράσω τα προβλήματα της προσωπικής μου ζωής και μπαίνω σε ένα μεγάλο κατάστημα με Χριστουγεννιάτικα είδη. Δέντρα σε ότι χρώμα και μέγεθος θέλω, λαμπάκια σε μορφή αστεριών, κρυστάλλων και πολλών άλλων σχεδίων, μπάλες σε όλα τα χρώματα και σχήματα που απορώ που τα σκέφτηκαν, κορδέλες για να ομορφύνουν τον χώρο μου, χιόνια, ελάφια, Άη Βασίλιδες… ένας χαμός από πράγματα που θα έπρεπε να με κάνουν τόσο χαρούμενο αλλά… τα βλέπω σχεδόν παγερά. Σχεδόν αδιαφορώ για όλα αυτά γύρω μου αλλά θα το καταπολεμήσω μιας και όταν το σπίτι μου θα είναι έτοιμο με όλα αυτά τα όμορφα διακοσμητικά, θα νιώσω καλύτερα και θα έχω επιτέλους ξεχαστεί από την απουσία σου.
Ένα κρύο καρότσι στα χέρια μου που το σπρώχνω στους σχεδόν αόρατους πολύχρωμους διαδρόμους του καταστήματος, ένα αδιάφορο βλέμμα με συντροφεύει από την αρχή έως το τέλος του κάθε διαδρόμου και η επιλογή των διακοσμητικών αν και είναι βάση του υποτιθέμενου γούστου μου, είναι σχεδόν μηχανική. Μισό καρότσι με διακοσμητικά και ένα δέντρο μεσαίου μεγέθους είναι αυτά που μου δίνουν την αίσθηση πως θα ολοκληρώσουν την αλλαγή της διάθεσής μου και έτσι σειρά έχει το ταμείο. Φτάνοντας εκεί και ξέροντας πως θα πληρώσω και θα φύγω, νιώθω μεγαλύτερη αγωνία και ικανοποίηση από αυτήν που είχα όταν έμπαινα στο κατάστημα… και ενώ ξέρω πως όλο αυτό που κάνω είναι με το ζόρι, πιστεύω βαθιά μέσα μου πως στο τέλος θα έχω βγει κερδισμένος. Φτάνω στο αμάξι και τοποθετώ τα πράγματα στο πορτμπαγκάζ με έναν τρόπο που νομίζεις πως τα έχω πετάξει από ένα μέτρο πίσω. Δεν πειράζει όμως γιατί κανείς δεν είναι εκεί να με λυπηθεί για όλο αυτό που ζω κατ’ επιλογήν μου, οπότε φτάνω στο ψυχρό και αφιλόξενο για την εποχή σπίτι μου, έτοιμος να το αλλάξω... όπως επίσης και το πόσο μου λείπεις...
Κάθομαι στον λευκό καναπέ μου, οι τσάντες μπροστά μου και το άδειο πράσινο δέντρο λίγο παραδίπλα μου, ώστε να μην με ενοχλεί. Τα λαμπάκια δεξιά, οι μπάλες αριστερά, οι κορδέλες δίπλα από τις μπάλες, τα χιόνια και οι άλλες χρωματιστές σκόνες δίπλα από τις κορδέλες και τα υπόλοιπα διάφορα διακοσμητικά δίπλα από τις σκόνες. Εγώ, ο καναπές μου και όλα αυτά τα στολίδια γύρω μου, ήταν ότι πιο τραγελαφικά οργανωμένο είχα κάνει μέχρι στιγμής… που απόλαυσα πραγματικά. Κοιτάω τα κάδρα, τις γωνίες, τα ράφια και μπαίνω στην διαδικασία να φανταστώ που μπορεί να μπει, τι.
Γιατί βαριέμαι? Τώρα δεν είναι η στιγμή που αρχίζω να το διασκεδάζω? Παρόλο που είμαι απόλυτα χαμένος στο πως θα διακοσμήσω το σπίτι μου, το δέντρο είναι το μοναδικό πράγμα που γνωρίζω την ακριβή του θέση..., στο τζάμι του μπαλκονιού,ακριβώς στο κέντρο του κι αυτό γιατί μιας και δεν θα υπάρχει κανένας να χαρεί το στόλισμα μου εκτός εμένα, ας έχουν την τύχη να το χαρούν οι γείτονες μου. Σηκώνομαι λοιπόν και το βάζω στο σημείο που το βλέπει όλη η απέναντι πολυκατοικία. Πιάνω μερικές μπάλες, ένα δύο κορδέλες, λαμπάκια, το χιονάκι που θα κάνει το δέντρο μου χιονισμένο και αρχίζω να τα τοποθετώ άτακτα. 10 λεπτά μου πήρε να ολοκληρώσω την πρώτη μου αποτυχημένη προσπάθεια. Αν και τα κομμάτια ξεχωριστά μου αρέσουν, η συνολική εικόνα δεν είναι τόσο καλαίσθητη. Σκέφτομαι πως φταίει η κακή μου διάθεση και το ότι μάλλον το έκανα πολύ βιαστικά, αφού είναι γεγονός πως 10 λεπτά για το στόλισμα του δέντρου είναι πράγματι λίγα. Αποφασίζω λοιπόν να κάνω νέα αρχή χωρίς να το “ξεπετάξω”. Μετά από 40 λεπτά τελειώνει η δεύτερη προσπάθεια. Κοιτάζοντας το η εικόνα του είναι τόσο καλή, που αποφασίζω να προχωρήσω στα υπόλοιπα διακοσμητικά. Αυτοκόλλητα στους τοίχους με το Καλά Χριστούγεννα , λαμπάκια να αναβοσβήνουν γύρω από ράφια και κάδρα σε διάφορα χρώματα και κορδέλες πάνω σε οριζόντιες επιφάνειες που ολοκληρώνουν ένα τοπίο πραγματικής γιορτής μέσα στο σπίτι.
Συμμαζεύω ότι περιττό είχα αφήσει, φτιάχνω μία ζεστή σοκολάτα και κάθομαι να απολαυσω το ανανεωμένο γιορτινό σπίτι μου. Κάθομαι στον αγαπημένο μου καναπέ, η ζεστή σοκολάτα στα χέρια μου, το σώμα μου ίσιο από την αγωνία του τι όμορφα θα νιώσω, τα μάτια μου έντονα ανοιχτά… αλλά το βλέμμα μου ασπρόμαυρο και το μυαλό μου κενό. Κοιτάζω τα λαμπάκια να αναβοσβήνουν, αλλά κανένα χρώμα δεν με διαπερνά και το μυαλό μου δεν αναλύει αυτή την εικόνα σε χαρούμενα μηνύματα.


Δυστυχώς ζω μια εικόνα που για μένα είναι ανούσια τελικά, γιατί μαζί περιμέναμε να έρθουν τα Χριστούγεννα και αγοράζαμε τα νέα μας στολίδια, μαζί στολίζαμε το σπιτάκι μας και καθόμασταν στον άσπρο καναπέ και το απολαμβάναμε…, δεν ήταν οι Άγιες μέρες τελικά που λάτρευα αλλά η διαδικασία που περνούσαμε μαζί...
Όσα κι αν κάνω μόνος μου από αυτά που κάναμε παρέα, όσα κι αν προσπαθώ να ζήσω μόνος μου από αυτά που ζούσαμε παρέα, δεν μπορούν να καλύψουν το πόσο άδειος νιώθω που δεν είσαι εδώ…

…Που είσαι?



Μην ξεχνάμε να βάζουμε όνομα στα σχόλια μας...
(Υποβολή σχολίου ως ---> Όνομα/διεύθυνση URL ---> Γράφουμε όνομα ---> Αφήνουμε την Διεύθυνση URL κενή ---> Συνέχεια)

________________________________________________

9 σχόλια:

  1. Θα προτιμούσα να μην περνάει κανένας αυτό που περνάει ο ήρωας του κειμένου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Oraio keimeno, kalogrameno. Perastika. Oi perissoteroi apo emas ena tetoio synaisthima exoume kenou hte eimaste monoi hte me parea... Perastika.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Auto pou pernaei o irwas einai kati pou tha eprepe na euxomaste na simvainei se olous mas... giati poli apla autos o anthrwpos viwnei kati poli anthrwpino(ti nostalgia) k erxetai se epafi me ta sinaisthimata tou...K ta dio auta pragmata loipoun polu stis meres mas..Exoume xasei k tin epafi me ta sinaisthimata mas k fovomaste na ekfrasoume k na viwsoume ta anthrwpina stoixeia mas..PERASTIKA MAS!!!!!
    Mono mesa apo tetoiou eidous diadikasia tha mporesoume na pame ena vima parapanw...Mono etsi tha mporesoume na erthoume se epafi me tin ousia mas k tha ektimisoume osa kapote thewrousame dedomena k den ta aksiologisame swsta!
    Opote oli auta ta "diskola" pou viwnoume prepei na ta doume san tin wthisi pou xreiazetai o anthrwpos gia na paei ena vima parapanw k na kataktisei entelei auto pou tou aksizei...K aksizei se olous i eutuxia!!! I PRAGMATIKI k OYSIASTIKI!!!! Oxi i epiplasti pou kinigame oloi stin epoxi pou zoume!!!!
    EYTYXISMENA XRISTOYGENNA SE OLOUS!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. θα συμφωνήσω με την προσέγγιση σου και με το οτι μέσα από τέτοιες διαδικασίες αναπτύσσεσαι και πας τον εαυτό σου στο επόμενο level.

    Πολύ σωστό σχόλιο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. me melagxolisate pali!!!
    euxomai to neo etos ne fereis gia olous ugeia kai agapi!den uparxei tipota sumantikotero se auth th zwh!xronia polla!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Γιατί μελαγχόλησες? Ζεις κάτι ανάλογο?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. GIORGO AN SOU PO POS TA FETINA HRISTOUGENNA TA PERASA ETSI AKRIVOS MA AKRIVOS OMOS THA ME PEISTEPSEIS...DIAVAZONTAS OLA AYTA ENIOTHA POS TA EGRAPSA TOTE EGO KAI TORA TA DIAVAZO..ME SUGKINISAN POLU OLA AYTA GT ME POLU KOPO PROSPATHO NA TA DIAGRAPSO APO TIN ZOI MOU KAI NA MATHO NA HAIROMAI KAI MONI MOU TIN ZOI MOU..KAI NA APOLAMVANO TIN MONAXIA MOU KAI TIN ELEUTHERIA MOU...HAIROMAI KAI LUPAMAI POU DEN EIMAI I MONI POU PERASA TOSO DUSKOLA..NA PROSEHEIS!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. poly wraio to keimeno sou!!!ligo apaisiodokso omws!!!oti kai na exei symvei h zwh synexizetai..kai ta xristougenna mia toso xarmosynh gorth einai edw gia na mas to epishmainoun synexws!!!mhn paraithste ap th zwh paidia..zhste thn giati einai poly mikrh h atimh

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Στην Τ.
    Πες πως είναι Πάσχα. Γιατί όχι; Δε το ειρωνεύομαι.
    Είναι σύνηθες τα Χριστούγεννα να φέρνουν τέτοια συναισθήματα. Είναι μία γιορτή αγάπης. Και έχουμε την ικανότητα να αγαπήσουμε. Αλλά όταν είσαι μόνος/μόνη δεν έχεις που να τη διοχετεύσεις αυτή την αγάπη. Κι εγκλωβίζεται μέσα σου σα κύμα που είναι έτοιμο να πέσει, να πλημμυρίσει τα πάντα με αγάπη, αλλά κάτι το κρατάει εκεί, ακίνητο, να σκάσει.
    Σκέψου να έχεις ήδη αγαπήσει κάποιον/α και να μην έχεις ανταπόκριση!! Δυό φορές πιο δύσκολο. Είναι και η αλλαγή του χρόνου που ‘σηματοδοτεί νέα αρχή’, και άλλες τέτοιες μικροανοησίες που κυβερνούν το νου. Λίγο πολύ τα έχουμε δεί όλοι αυτά.
    Σκέψου ένα συναίσθημα σου. Και πρόσφατο αν θες. Όχι το τωρινό ε;! Μη κλέβεις! Ένα άλλο. Μία χαρά κιόλας, συναίσθημα και αυτό. Μία αγορά που έκανες ίσως. Ένα αντικείμενο, ένα εργαλείο. Κινητό, υπολογιστή, κάμερα, φωτογραφική μηχανή, αμάξι, μηχανάκι. Κάτι. Χάρηκες. Πόσο κράτησε; Όσο ήταν να κρατήσει.
    Μία λύπη, δε τις καταμετρήσω. Για να μη τις ανακατέψω τώρα σε νου ευαίσθητο που έχεις. Πόσο κράτησε; Όσο ήταν να κρατήσει. Τα συναισθήματα είναι φτιαγμένα για να φεύγουν. Δες το. Όλα έχουν έρθει και έχουν φύγει. Μας έχουν εντυπωσιάσει, και έπειτα οι εντυπώσεις ή άλλαξαν ή έφυγαν.
    Υπάρχει ένα βιβλίο, που δε ξέρω τι ακριβώς γράφει, προχθές το είδα, λίγο κοίταξα μέσα διότι ο τίτλος του ήταν ακριβώς μία πρόσφατη σκέψη μου. ‘Ο Άη Βασίλης είμαι εγώ’! Ναι!! Είμαι! Κοίτα, η αγάπη δεν είναι ότι κυκλοφορεί τα τελευταία 1000 χρόνια τριγύρω. Η αγάπη είναι να δίνεις χωρίς να περιμένεις ‘αντίτιμο’. Εσύ περιμένεις όμως. Θέλεις να αγαπηθείς, όλοι θέλουν. Θέλεις να μην είσαι μόνη/ος, όλοι θέλουν. Αγαπάς; Εννοώ αγαπάς; Κάτι ξέχωρο από τα άντερα σου. Δε σε κακίζω, και για μένα ισχύει, μη πιάνεσαι από το πρώτο πρόσωπο.
    Όλοι κάνουν ΄κλίκ’… Τι κλικ μωρέ και αηδίες. Πάτα λέει εδώ και θα σώσεις έναν άνθρωπο από ασιτία… Έτσι γίνεται; Ε, πάτα κανά άλλο κουμπί και φάε εσύ σήμερα έτσι… μόνο για σήμερα. Γίνεται; Αν δε πάς εσύ την τροφή εκεί που τη μαζεύουν δε θα χορτάσει κανείς. Και πεινάει κόσμος. Γύρω σου, εδώ, Αθήνα, παντού.
    Από μακριά χαρά μου δε γίνεται τίποτα. Αυτή είναι η αγάπη σου;
    Αν δε πας εσύ την αγάπη σε κάποιον δε θα αγαπηθεί κανείς. Ούτε εσύ. Αν δε πιάσεις τον άλλο από το χέρι ζεστά, δε θα τον αγαπήσεις. Αν δε του χαϊδέψεις τον πόνο δε θα τον αγαπήσεις. Αν δε το κάνεις αυτό χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα δεν είναι αγάπη. Εσύ θέλεις να σε αγαπήσουν. Σε αγαπάνε με τον τρόπο σου. Με ανταλλάγματα. Αυτό δεν είναι αγάπη. Συναισθήματα που νομίζουμε για αγάπη έρχονται συνέχεια. Φεύγουν. Η αγάπη μένει. Μένει σε αυτόν που τη δέχτηκε. Τον προσέχει… Τον φυλάει.
    Τώρα λοιπόν πες πως είναι Πάσχα! Ναι! Δε γίνεται μία μικρή αλλαγή στο νού; Όχι; Μήπως Μπαϊράμι;!! Λαμπάκια θα ανάψεις πολλά, στολίδια και δεντράκια και χιονάκια! Όμορφα είναι, αλλά μη το κάνεις για να οικτίρεις τον εαυτό σου. Θές να σε συν-παθούν, θες να σε λυπούνται, θες να είσαι έτσι. Κατ'αυτόν τον τρόπο τραβάς την προσοχή που δεν έχεις, από την ‘αγάπη’ θα ήθελες να έχεις. Είναι κι αυτό κάτι ε; Δεν είναι;
    Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε. Δε ξέρουμε. Καψούρες υπάρχουν πολλές! Η καψούρα είναι περίπου σα το έγκαυμα, μικρό-μεγάλο φεύγει. Και μη μου πεις το κλισέ για τα σημάδια που αφήνει. Κάνε πλαστική. Να σου πω όμως ότι τα σημάδια είναι αν θες, η πληροφορία του ότι αυτό δεν ήταν αγάπη. Έτσι για το έχεις και γραπτώς. Οπότε μη σκας και πολύ.
    Στην Τ. λοιπόν. Γιατί; Διότι με ρώτησε ‘τώρα δε πονάω το ίδιο, πως το έκανες αυτό; Ξέρεις τέτοιο;’ Και γέλασα, διότι δε κατάλαβε πως έγινε.
    Υπάρχουν σημεία που δίνεις αγάπη. Τη δίνεις ως κονσέρβα, ως ρούχα. Δώσε λίγο εκεί που θα την πάρει κάποιος. Για αρχή. Ε, για τα ‘δικά μας’ βλέπουμε!
    Καλή Ανάσταση!!! Και ευτυχισμένος ο καινούριος Πάσχας!
    Αλέξανδρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή