The official language of blog is Greek so if you want to translate it, you must choose to translate from Greek to your language...


Just for fun...

16/12/2009




Όταν η κοπέλα σου έχει πάνω από μια φορά την εβδομάδα πονοκέφαλο και ο κύκλος της ξαφνικά χαλάσει...

τότε την πας για απόσυρση... ή σε πάει αυτή!




Μην ξεχνάμε να βάζουμε όνομα στα σχόλια μας...
(Yποβολή σχολίου ως ---> Όνομα/διεύθυνση URL ---> Γράφουμε όνομα ---> Αφήνουμε την Διεύθυνση URL κενή ---> Συνέχεια)

________________________________________________


Περιθώρια βελτίωσης…
Δευτέρα 14/12/2009

Ας δούμε τι είναι αυτό που μόνοι μας προκαλούμε στις σχέσεις μας....
Ποιο θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το σημαντικότερο στοιχείο που μας συνεπαίρνει σε μία νέα γνωριμία? Κατά γενική ομολογία είναι αυτός ο άγνωστος κόσμος που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος που μας έχει κινήσει το ενδιαφέρον, δημιουργώντας μας την διάθεση να συνεχίσουμε την γνωριμία μας μαζί του, ελπίζοντας πως τα αρχικά στοιχεία που έχουμε δει και μας άρεσαν, να συνεχίσουν με τον ίδιο αμείωτο ρυθμό. Το γεγονός πως “είδαμε” κάτι στον χαρακτήρα του άλλου και μας “τράβηξε”, είναι ένα ελάχιστο δείγμα σε σχέση με τις τεράστιες ποσότητες πληροφοριών που κρύβει μέσα του και που έχει ως στόχο να μας “μοιράσει”, προκειμένου να μας δείξει τις αθέατες πλευρές του. Όμως αυτό είναι πάντα καλό?

Υπάρχει μία λέξη που αντιπροσωπεύει έναν από τους σημαντικότερους λόγους για την εκκίνηση της διάλυσης μιας σχέσης και αυτή είναι η…

Απομυθοποίηση…

Ο αρχικός ενθουσιασμός για κάποιον, πηγάζει από δυο βασικές πηγές. Η πρώτη πηγή, είναι το στοιχείο που πρωτοείδαμε και μας δημιούργησε την επιθυμία να γνωρίσουμε περισσότερα για το άτομο του και η δεύτερη πηγή, είναι η υποκειμενική εικόνα που “χτίσαμε” στο μυαλό μας εξαιτίας του ενός στοιχείου, για το υπόλοιπο κομμάτι του χαρακτήρα του.

Η δεύτερη πηγή, αποτελεί την μεγαλύτερη εστία προβλημάτων, καθώς είναι το κομμάτι που δημιουργεί τις απογοητεύσεις, άρα την απομυθοποίηση. Πως όμως θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί? Υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι για να αποφύγουμε την απομυθοποίηση, ο ενεργητικός και ο παθητικός.
Ο ενεργητικός αφορά το εγώ μας και το τι οφείλουμε εμείς οι ίδιοι να κάνουμε, προκειμένου να διαφυλάξουμε τον ίδιο μας τον εαυτό από μια πιθανή απογοήτευση, και αυτός ο τρόπος δεν αφορά τίποτα άλλο από το να ΜΗΝ δημιουργούμε πιθανά σενάρια για το πως μπορεί να είναι ο άλλος. Ένα αρχικό στοιχείο, είναι απλά ένα αρχικό στοιχείο, που σίγουρα είναι καλό για την εκκίνηση τη γνωριμίας, αλλά δεν θα πρέπει να του δίνεται τόση αξία - να είναι τόσο υπολογίσιμη μονάδα δηλαδή - ώστε να μας φέρνει αντιμέτωπους αργότερα με αρνητικές εκπλήξεις. Αυτό το στοιχείο λοιπόν μπορεί να είναι ψεύτικο γιατί ίσως μας δόθηκε εσκεμμένα, μπορεί να είναι σε διαφορετική ένταση από αυτή που νομίζουμε πως είναι ή μπορεί να έχουμε δει κάτι, που στην πραγματικότητα να διαφέρει ολοκληρωτικά. Ένα παράδειγμα που δημιουργεί εύκολα λανθασμένα σενάρια, είναι το επάγγελμα των ανθρώπων. Ειδικά στον χώρο της τέχνης, πάντα οι άνθρωποι λειτουργούν με έναν έντονο ενθουσιασμό, με αποτέλεσμα, η μη καλλιτεχνική πλευρά των ανθρώπων αυτών να χαλάει την εικόνα. Η “πρόληψη” λοιπόν είναι η εξυπνότερη κίνηση, και το τονίζω… η πρόληψη… όχι η προκατάληψη!
Ο παθητικός τρόπος αφορά όλα όλα αυτά που μπορεί να κάνει το ζευγάρι, ώστε να προσπαθήσει να διατηρήσει το αρχικό επίπεδο υψηλό και μερικά από αυτά είναι τα εξής…
Πόσες φορές δεν τυχαίνει οι άνθρωποι να “τσαλακώνουν” την εικόνα τους εν όψη οικειότητας? Γυναίκες και άντρες σταματούν να προσέχουν την εμφάνιση τους όσο περνάει ο καιρός, σκεπτόμενοι πως πλέον “δέσανε τον γάιδαρο τους”. Είναι λογικό να δημιουργείται οικειότητα, αλλά δεν είναι λογικό να καταστρέφουν την αρχική “μαγεία” με κάτι που μπορούν να ελέγξουν 100%. Η καθημερινή επαφή είναι κάτι που επίσης δημιουργεί σημαντική φθορά καθώς χωρίς να γίνεται αντιληπτό, η παρουσία του άλλου στην ζωή τους “συνηθίζεται” με αποτέλεσμα να μην τους “λείπει”. Μερικά κενά θα μπορούσαν να είναι λυτρωτικά στην διατήρηση του ενδιαφέροντος. Ένα ακόμα στοιχείο που δεν πρέπει να συμβαίνει, είναι όταν η αρχική λεπτότητα και ευγένεια των ανθρώπων όσο περνάει ο καιρός αρχίζει να αντικαθίσταται με το " <<έλα μωρέ>>, με αποτέλεσμα να γίνεται πασιφανές πως η αρχική εικόνα που είχε για το συγκεκριμένο άτομο ήταν απόλυτα πλασματική. Θα πρέπει να επιλέξουν μεταξύ του να είναι απόλυτα ειλικρινείς και σε όποιον αρέσει ή να συνεχίσουν το ίδιο μυθοπλαστικό στυλάκι που έχτισαν από την αρχή, ώστε να μην δημιουργήσουν αντίφαση – κάτι που φυσικά είναι αδύνατον.

Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα που δείχνουν τα λάθη μας και πως αυτά γίνονται λόγοι για απομυθοποίηση, όμως ο ρόλος του κειμένου δεν είναι η καταγραφή τους, αλλά η αφύπνιση μας. Ο κάθε ένας από εμάς θα πρέπει να σκεφτεί τα λάθη του και τον τρόπο που λειτουργεί με τον σύντροφο του, προκαλώντας τις ανάλογες παρενέργειες σε εκείνος και στην σχέση του.

Η διατήρηση της αρχικής μαγείας είναι ευθύνη και των δύο...



Μην ξεχνάμε να βάζουμε όνομα στα σχόλια μας...
(Yποβολή σχολίου ως ---> Όνομα/διεύθυνση URL ---> Γράφουμε όνομα ---> Αφήνουμε την Διεύθυνση URL κενή ---> Συνέχεια)

________________________________________________


Συζήτηση μεταξύ των μελών...
Τετάρτη 09/12/2009

(ερώτηση μέλους)





Λένε πως περνώντας τα χρόνια ερωτευόμαστε πιο δύσκολα...
Μήπως τελικά η ηλικία ξεπερνά τον έρωτα?



Μην ξεχνάμε να βάζουμε όνομα στα σχόλια μας...
(Yποβολή σχολίου ως ---> Όνομα/διεύθυνση URL ---> Γράφουμε όνομα ---> Αφήνουμε την Διεύθυνση URL κενή ---> Συνέχεια)

________________________________________________



Ζώντας το παρελθόν μας…
Δευτέρα 06/12/2009


Βρίσκομαι στο γνωστό καφέ που διαβάζω το βιβλίο μου… Είναι ένα όμορφο και πολυσύχναστο μαγαζί με χαλαρή μουσικούλα, αλλά σήμερα δεν έχει πολύ κόσμο, αφού εκτός από εμένα είναι μόνο δυο ζευγάρια και μία παρέα με τρεις άντρες. Ο κάθε ένας αδιαφορεί για τους υπόλοιπους, με αποτέλεσμα να μπορώ με ευκολία να πω πως αυτή η στιγμή είναι πολύ μοναχική, γιατί μπορεί να υπάρχει αυτός ο λίγος κόσμος τριγύρω, αλλά είμαστε σαν αόρατοι, ακριβώς ότι χρειάζομαι για το διάβασμα μου δηλαδή… Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και βλέπω ένα ζευγάρι…

Αμέσως σκέφτομαι πως…

Δείχνουν πολύ ευτυχισμένοι, είμαι σίγουρος πως ξεκινώντας από το σπίτι, θα ήταν πολύ χαρούμενοι για την σημερινή έξοδο τους. Βλέπω πως η κοπέλα έχει περιποιηθεί ιδιαίτερα τον εαυτό της, τα μαλλιά της είναι τέλεια φτιαγμένα, σε σημείο που νιώθεις σίγουρος πως έχει βγει από κομμωτήριο, το μακιγιάζ της είναι προσεγμένο και έχει προσέξει την εμφάνιση της, φορώντας ένα φόρεμα που αναδεικνύει σωστά τα καμπυλωτά σημεία του σώματος της. Ο άντρας είναι πιο απλός αλλά στιλάτος, φοράει ένα εφαρμοστό τζιν με ένα λευκό πουκάμισο, ένα κασκόλ είναι τυλιγμένο γύρω από τον λαιμό του και ένα μεσάτο σακάκι έρχεται να κλείσει το ωραίο στιλ του και να δέσει αρμονικά την εμφάνιση του με την συνοδό του. Είναι από εκείνα τα ζευγάρια που μπαίνουν σε έναν χώρο και μόνο από τον «αέρα» που αποπνέουν…. μαγνητίζουν το βλέμμα σου σκεπτόμενος πως «κάτι έχουν».

Στέκονται για λίγο στην είσοδο κοιτάζοντας που θα κάτσουν και προς μεγάλη μου έκπληξη επιλέγουν ένα τραπέζι που είναι σχεδόν στο κέντρο του μαγαζιού. Περίεργο μιας και ο περισσότερος κόσμος όταν μπαίνει σε ένα άδειο μαγαζί, επιλέγει κάποιο περιμετρικό τραπέζι. Έχουν τραβήξει την προσοχή των υπολοίπων πελατών που βρίσκονται γύρω τους αλλά δείχνουν να μην τους απασχολεί, προφανώς έχουν συνηθίσει να τραβούν τα βλέμματα. Αμέσως αρχίζουν τα πειράγματα μεταξύ τους και τα πρώτα έντονα γέλια τους, μας προκαλούν ένα ανεπαίσθητο μειδίαμα, δεν αντιλαμβάνομαι πως, αλλά μας παρασέρνουν. Διαρκώς γελάνε και συζητούν, δεν υπάρχουν κενά σημεία όπως βλέπεις σε άλλα ζευγάρια που δεν έχουν τι να πουν.

Συνεχίζω να πίνω τον καφέ μου όμως ξαφνικά αντιλαμβάνομαι μια αλλαγή… δεν ξεκαρδίζονται όπως πριν και το πρόσωπο της κοπέλας έχει πάρει μία μορφή αρνητικής έκπληξης, προσπαθώντας να ανακαλύψει τι ακριβώς συμβαίνει. Διακρίνω πλέον ένα χαμόγελο αμηχανίας, καθώς και νευρικές κινήσεις γυρνώντας το κεφάλι της σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτόν, σαφές σημάδι πως πλέον κάτι έχει προκύψει ανάμεσα τους. Ο άντρας έχει ένα απολογητικό ύφος, βλέποντας τον να ρίχνει το βάρος του σώματος του προς εκείνη και με τα χέρια του να προσπαθεί να διατηρήσει την επαφή τους, μάταια όμως μιας και τα τραβήγματα από την κοπέλα του, πλέον είναι πολύ έντονα. Οι τόνοι αρχίζουν να ανεβαίνουν, τα χέρια κουνιούνται νευρικά και ο κόσμος που είναι γύρω τους… ξαφνικά αρχίζει να τους απασχολεί. Σε κάθε έκρηξη της κοπέλας ο άντρας γυρνάει προς τον κόσμο, προσπαθώντας να δει αν έχουν γίνει περίγελος. Προσπαθεί να την ηρεμήσει αλλά είναι φανερό πως η έκρηξη της ακόμα δεν έχει συμβεί…

Το τηλέφωνο του άντρα χτυπάει και σηκώνοντας το να μιλήσει, απομακρύνεται… Το βλέμμα της κοπέλας παρακολουθεί τα βήματα του έως την εξώπορτα και βλέποντας τον να κοντοστέκεται εκεί μιλώντας και κοιτάζοντας προς τα έξω… Σηκώνει το τηλέφωνο της και καλεί. Διαβάζω στα χείλη της φράση «Δεν αντέχω άλλο» και χωρίς να προλάβουν να πουν κάτι άλλο, το κλείνει βιαστικά γιατί τον βλέπει να πλησιάζει. Το πόδι της ανεβοκατεβαίνει νευρικά σε αντίθεση με τον περπάτημα του άντρα που είναι αργό και σταθερό, σαν να προσπαθεί να καθυστερήσει το να καθίσει πάλι μαζί της. Τον κοιτάει με ένα βλέμμα που υποδηλώνει αγανάκτηση και θυμό, βλέποντας ξεκάθαρα στα μάτια της πως το μυαλό της σκέφτεται χίλια πράγματα. Είναι σε διαδικασία επεξεργασίας και ενώ τον κοιτάζει… στην πραγματικότητα σκέφτεται την επόμενη αντίδραση της.

Η συζήτηση ξανά ξεκινά και σχεδόν οι πάντες που βρισκόμαστε στο χώρο, αναμένουμε τις εξελίξεις. Αυτή τη φορά ο άντρας έχει αλλάξει τρόπο αντίδρασης και αντί να την καλοπιάνει όπως πριν, αντεπιτίθεται. Ο διάλογος πια μεταξύ τους έχει πάρει φωτιά αφού είναι πασιφανές πως έχουν μπει σε πραγματική λεκτική διαμάχη και η επιχειρηματολογία του άντρα επηρεάζει κατά πολύ τις αντιδράσεις της κοπέλας. Σε κάθε του παρέμβαση, γίνεται πιο έκρυθμη, μη μπορώντας να βγάλει άκρη μαζί του ώσπου ξαφνικά τον χαστουκίζει! Τρία δευτερόλεπτα απόλυτου κενού… όπου για όλους μας, είμαι σίγουρος πως πέρασαν οι ίδιες σκέψεις… «τι θα κάνει τώρα? Θα την χαστουκίσει κι αυτός? Θα πετάξει το τραπέζι και θα φύγει? Θα φύγει χωρίς να κάνει απολύτως καμία φασαρία?», την κοιτάζει με γουρλωτά μάτια μη μπορώντας να πιστέψει τι έκανε και ενώ νομίζαμε πως θα ξεσπάσει, σηκώνεται η κοπέλα όρθια, μαζεύει τα πράγματα της και φεύγει.
Αμήχανος και ακίνητος, την παρακολουθεί να φεύγει χωρίς να κάνει την παραμικρή κίνηση να την πάρει από πίσω… Είχε τριάντα δευτερόλεπτα χαμένου βλέμματος και αφού «συνήλθε», μας κοίταξε όλους σαν τον ηττημένο που προσπαθεί να κρύψει την απογοήτευση του. Φώναξε το γκαρσόνι, πλήρωσε τα δύο ποτά τους, σηκώθηκε αργά και σκεφτικά και αποχώρησε.

Πόσες φορές δεν έτυχε να ζήσουμε μια παρόμοια κατάσταση? Πόσες φορές δεν ξεκινήσαμε με την πιο τέλεια διάθεση για μία έξοδο με τον/την σύντροφο μας και ένα αναπάντεχο γεγονός άλλαξε τα σχέδια μας, διαλύοντας έτσι την συγκεκριμένη έξοδο μας ή ακόμα και προκαλώντας το οριστικό τέλος?



Μην ξεχνάμε να βάζουμε όνομα στα σχόλια μας...
(Yποβολή σχολίου ως ---> Όνομα/διεύθυνση URL ---> Γράφουμε όνομα ---> Αφήνουμε την Διεύθυνση URL κενή ---> Συνέχεια)

________________________________________________